Welzijn en Samenleven

VISIE

Het belang van een kwalitatieve en toegankelijke gezondheidszorg kan moeilijk overschat worden. Iedereen kan ziek worden en ziekte maakt mensen kwetsbaar, ook financieel. Dat een ziek iemand niet de juiste zorg krijgt of zich zorgen moet maken over de factuur, kan eigenlijk niet. De gewenste kwaliteit en toegankelijkheid kunnen maar gerealiseerd worden met een goedkope publieke basisverzekering die voldoende gezondheidsrisico’s dekt. Dat mensen noodgedwongen een duurdere private verzekering moeten hebben, is onaanvaardbaar.

De vergrijzing zorgt voor een stijgende zorgvraag en dus voor toenemende kosten. Maar er zijn ook nog andere oorzaken voor de stijgende budgetten: de ongezonde levensstijl, en de medische overconsumptie door het voorschrijfgedrag en door het te veel aan technische prestaties. Om de gezondheidszorg in een vergrijzende samenleving betaalbaar te maken dringen er zich dus maatregelen op: enerzijds om de ziekte-uitgaven te rationaliseren, anderzijds om ziekte te vermijden. De rationalisering mag echter niet ten koste gaan van de toegang tot zorg aan hoge kwaliteit voor iedereen. Er moet kunnen gediscussieerd worden over de zin en onzin van bepaalde medische ingrepen. Tegelijk moet de ziekenhuisfinanciering aangepast worden om komaf te maken met medische overconsumptie. Zorgverstrekkers moeten bovendien gesensibiliseerd worden over het voorschrijven van te veel medicijnen.

Voorkomen is nog altijd beter dan genezen. Preventie moet veel hoger op de agenda. Door meer te bewegen en gezonder te eten kunnen problemen worden voorkomen. Ook een effectief milieu- en sociaal beleid kan ziekte vermijden.

Onze maatschappij is geëvolueerd.

Onze maatschappij is geëvolueerd. Relaties zijn op enkele decennia tijd erg onzeker geworden. Een steeds groter aantal mensen valt uit de boot. Vriendschapsbanden worden belangrijker, soms zelfs belangrijker dan familiale banden. Het gezin is niet meer de enige hoeksteen van de samenleving. Daarom denken we ook na over nieuwe vormen van samenleven en maken we bv. ook werk van een wettelijk statuut voor vriendschap, erkennen we eenzaamheid als maatschappelijk probleem en willen we kopzorgen bespreekbaar maken.

ALLE STANDPUNTEN VAN JONG GROEN BINNEN HET THEMA 'WELZIJN EN SAMENLEVEN':

De eerstelijnsgeneeskunde moet versterkt worden met als doel de toegankelijkheid tot zorg te verbeteren en de kosten van de gezondheidszorg te verminderen.

Huisartsenpraktijken, wijkgezondheidscentra, groepspraktijken van ‘Geneeskunde voor het Volk’, ... kunnen daartoe bijdragen. Een sterke eerste lijn zorgt er immers voor dat mensen sneller hulp zoeken (voor het te laat is) en dat overbodige dure visites bij specialisten of op de spoedafdeling worden vermeden.
Er moet een opstartbudget komen voor wijkgezondheidscentra en tevens een financiële aanmoediging om zich als artsen te verenigen

Wijkgezondheidscentra zijn multidisciplinaire groepspraktijken. Zulke praktijken hebben al bewezen toegankelijk te zijn voor alle lagen van de bevolking. De Vlaamse regering beloofde alvast in haar regeerakkoord om de eerste lijn te versterken, onder meer door de erkenning van de wijkgezondheidscentra. Die belofte moet gerealiseerd worden. Er is echter meer nodig. Een opstartbudget voor de centra en een financiële aanmoediging om zich als artsen te verenigen zouden grote stappen voorwaarts betekenen.
De eerstelijnsgeneeskunde versterken kan door een visite bij specialisten zonder voorafgaande raadpleging bij de huisarts niet of in mindere mate terug te betalen aan de patiënt.

Op die manier worden onnodige prestaties vermeden. Om de gezondheidszorg betaalbaar en toegankelijk te maken moet de huisarts meer een spil- en verdeelfunctie gaan opnemen (echelonnering).
Voor mensen met een laag inkomen is een doktersvisite steeds een grote hap uit het budget. Mensen met een laag inkomen zouden daarom op visite bij de arts enkel het remgeld moeten betalen in plaats van het ganse bedrag te moeten voorschieten.

Op die manier wordt toegang tot gezondheidszorg voor deze groep gevoelig verbeterd.
Bij de introductie van nieuwe, vaak zeer dure, geneesmiddelen moet de overheid actiever optreden en consequent prijsonderhandelingen met de farmaceutische industrie aangaan. Hiervoor dient een duidelijk wettelijk kader ontwikkeld te worden.

De uitgaven aan geneesmiddelen nemen jaar na jaar toe. Door de opkomst van goedkope generische (‘witte’) geneesmiddelen is de prijs van de gevestigde geneesmiddelen reeds gevoelig gedaald.
De uitgaven aan geneesmiddelen kunnen verminderd worden door de artsen te responsabiliseren in hun voorschrijfgedrag.

Enerzijds moet ‘voorschrijven op stofnaam’ (voorschrijven van de ‘witte’ geneesmiddelen) verplicht worden. Anderzijds moet de arts op onafhankelijke en wetenschappelijke manier geïnformeerd worden over de kosten-baten van het voorschrijven van elk geneesmiddel.
De ziekenhuisfinanciering dient gebaseerd te worden op een vast bedrag per patiënt en niet langer op het aantal prestaties.

Zo vermijd je overconsumptie. Dit systeem is bovendien transparanter. De invoering dient geleidelijk te gebeuren en er moet over gewaakt worden dat de kwaliteit van zorg bewaard blijft.
De maximumfactuur (MaF) dekt nog steeds onvoldoende de hoge gezondheidsuitgaven van chronisch zieken (suikerziekte, nierpatiënten,...) en psychiatrische patiënten in een instelling. Voor deze groep patiënten dienen de remgelden die momenteel niet gedekt zijn mee opgenomen te worden in de MaF.
Iedere Vlaming ouder dan 25 betaalt jaarlijks 25 euro voor de Vlaamse zorgverzekering.

Dit geld dient om niet-medische kosten van zorgbehoevenden te dekken en wordt uitgekeerd als een forfait, afhankelijk van het type zorg. De zorgverzekering is een succes, maar schiet door het forfaitaire karakter in bepaalde gevallen zijn doel voorbij. Een hogere selectiviteit moet ervoor zorgen dat het geld terecht komt bij de mensen die er het meeste nood aan hebben.
Door de vergrijzing dreigt het huidige formele zorgaanbod ontoereikend te worden. Om budgettaire redenen, maar zeker ook om de appreciatie van informele te verbeteren, moet er gedacht worden aan zorgruilsystemen.

Hierbij ontvangt de zorgverstrekker ‘zorgpunten’, die zij of hij in de toekomst zal kunnen inruilen wanneer die zelf zorgbehoevend wordt. De punten zijn niet verhandelbaar zonder zorgprestaties om te vermijden dat individuen punten accumuleren ten koste van anderen. Iedere burger ontvangt bovendien een basis aantal zorgpunten. Enkele proefprojecten op beperkte schaal kunnen een algemene invoering voorafgaan.
Initiatieven zoals de Veggie-dag moeten verder ondersteund en uitgebreid worden. De publieke sector en het onderwijs moeten alvast het goede voorbeeld geven.

Door gezonder te leven kan ziekte vermeden worden. Het matigen van de vleesconsumptie kan al heel wat kwalen aan hart en vaten voorkomen. Bovendien verminderen we zo onze ecologische voetafdruk.
Soms maakt de omgeving ons ziek. Het algemeen rookverbod in de horeca moet er zo snel mogelijk komen en dit zonder uitzonderingen.
Jong Groen pleit voor een kader voor ‘wettelijke’ vriendschap’

Onze maatschappij is geëvolueerd. Vriendschapsbanden worden belangrijker, soms zelfs belangrijker dan familiale banden. Het gezin is niet meer de enige hoeksteen van de samenleving.

De vraag rijst over hoe we op deze nieuwe maatschappelijke evolutie kunnen inspelen. Volgens Jong Groen is het erkennen van wettelijke vriendschap een volgende stap in onze maatschappelijke evolutie en we doen op dit moment tekort aan deze belangrijke maatschappelijke bouwsteen door hem niet te erkennen.

Enkele voorbeelden:
-Jan is een vriend van Maarten. Jan is getuige van Maarten bij zijn huwelijk. Omdat Maarten op een weekdag trouwt, kan Jan echter geen wettelijk klein verlet aanvragen hiervoor en moet hij een dag verlof nemen.
-Sarah is zwaar ziek, maar heeft geen familie die voor haar kan zorgen. Haar vriendin Els wil graag deze taak op zich nemen, maar er bestaat geen wettelijk kader waarbinnen Els hiervoor tijdskrediet kan nemen. Hierdoor is Els minder beschikbaar om voor Sarah te zorgen.
-Simon is single, heeft geen kinderen en is zelf enig kind. Wil hij zijn beperkte vermogen later aan iemand overmaken, dan zullen de belastingen veel hoger zijn bij deze overdracht dan bij iemand die hetzelfde nalaat aan kinderen.
-Bart, de beste vriend van Tom, is gestorven. Bart wordt begraven op een donderdag. Wil Tom naar de begrafenis van Bart gaan, dan zal hij hiervoor verlof moeten nemen en rekenen op de goodwill van zijn werkgever.

In Nederland is men al langer aan het nadenken over wettelijke vriendschap. Zo stelt het Nederlands Humanistisch Verbond twee zaken voor:

1. Pas de erfbelasting aan. Ieder individu moet via het testament meerdere verbintenissen kunnen aanwijzen die voor het ‘gezinstarief’ mogen erven.
2. Creëer in het burgerlijk wetboek een nieuwe verbintenisvorm. Naast het huwelijk, het geregistreerd partnerschap, en het samenlevingscontract, moet ‘de geregistreerde verbintenis’ mogelijk worden. Daarin kunnen mensen wederzijdse rechten, plichten en zorg vastleggen tussen henzelf en (meerdere) vrienden. Deze constructie is ook de sleutel tot het oplossen van de knelpunten in de genoemde alternatieve familiaire verbanden.

Jong Groen heeft een eerste aanzet gedaan tot standpunt voor het erkennen van ‘Wettelijke vriendschap’. Hieronder de krijtlijnen.
1. Afbakening graad van verwantschap Wettelijke vriendschap wordt gelijkgesteld aan bloedverwantschap in de 2de graad (dus (half)broer of (half)zus), met alle wederzijdse rechten en plichten. Met uitzondering van erfrechten, pas na een periode van 3 jaar kunnen de erfrechten effectief gebruikt worden.
2. Geografische afbakening: Wettelijke vriendschap is slechts mogelijk tussen twee personen met een wettelijke verblijfsvergunning in België. De vraag rees: heb je recht op een visum als je een wettelijke vriendschap hebt geregistreerd met een Belg? Om alle discussies en misbruiken uit te sluiten, werd er gekozen om enkel wettelijke vriendschap toe te laten tussen mensen die een wettelijke verblijfsvergunning hebben voor België.
3. Wederkerigheid: Wettelijke vriendschap is wederkerig, de rechten en plichten zijn dus ook wederkerig. Als jij iemand kiest, kiest die ook voor jou. Je kan niet eenzijdig een wettelijke vriendschap met iemand afsluiten.
4. Aantal wettelijke vrienden: Het aantal wettelijk erkende vrienden is beperkt tot 3 per persoon. Dit om misbruik te vermijden. Extreem voorbeeld: iemand die 1.000 wettelijke vriendschappen aangaat om altijd wel ergens klein verlet of mantelzorg verlof te kunnen opnemen.
5. Minimumleeftijd: Men moet wettelijk meerderjarig zijn om een wettelijke vriendschap aan te gaan. Dit omwille van transparantie en simpliciteit van het voorstel. De meeste rechten die je hebt, krijg je ook pas vanaf je 18 jaar.
6. Tijdsduur van wettelijke vriendschap: De wettelijke vriendschap moet om de 5 jaar hernieuwd worden via een wederzijdse ondertekening van een standaardformulier. Indien deze niet hernieuwd wordt, dan vervalt ze.
7. Manier van vastleggen wettelijke vriendschap: Wettelijke vriendschap wordt vastgelegd via een gestandaardiseerd formulier op een gemeentehuis naar keuze. Net zoals dat gebeurt voor het registreren van wettelijk samenwonen. Wij gaan uit van een basiscontract dat kan afgesloten worden zonder tussenkomst van de notaris, net zoals dat bestaat voor het registreren van wettelijk samenwonen. Wil men afwijkingen op dit contract? Dan kan men dit notarieel regelen, net zoals een samenlevingscontract. De procedure is dus gelijkaardig aan het aangaan van een huwelijk: daarbij werk je met een standaard huwelijkscontract (cfr. de huwelijksstelsels) waarvan je kan afwijken via een huwelijkscontract. Er is gekozen voor deze manier van werken omwille van de transparantie en simpliciteit.
8. Opzeggen: Opzeggen kan op 2 manieren. We kozen voor enkelvoudig opzegrecht omdat een vriendschap iets anders is dan een huwelijk of samenlevingscontract. Een vriendschap aanhouden met iemand omdat er geen enkelvoudig opzegrecht mogelijk is, kan meer schaden dan goed maken.
  - Automatisch als je na 5 jaar het contract niet verlengt
  - Enkelvoudig opzeggen kan gebeuren via e-ID of per post
Meer onderzoek voor chronische pathologieën.

De dag van vandaag worden er alsmaar meer mensen chronisch (langdurig) ziek in ons land (en de hele wereld natuurlijk ook), en men weet niet goed waarom.

Pathologieën, zoals Fybromyalgie, Chronische Lyme, Chronisch Vermoeidheids- Syndroom (CVS), ME en het prikkelbare darm-syndroom; zijn op een virale wijze aan het verspreiden en onze regering doet er weinig of niets aan. Bovenop dit probleem zijn deze ziekten exponentieel aan het groeien m.a.w. we zien dat er meer en meer mensen ziek worden en staan er machteloos tegenover. Nochtans lijden deze mensen hier enorm aan en kunnen ze vaak niet meer functioneren of werken. Het zenuwstelsel en het hele bindweefsel (spieren, ligamenten, klieren, etc..) kan aangetast worden. Er kunnen ook co-infecties optreden, wat impliceert dat je aan sommige van deze pathologieën kan sterven. Zeker als je meerdere van deze pathologieën tegelijkertijd hebt. Het samen voorkomen van deze ziekten bij een patiënt is zeker geen uitzondering. Waardoor het een multi-systeemziekte wordt.

Wij, als jongerenpartij, pleiten ervoor om de richtlijnen van het WHO (World Health Organisation) in België te volgen en dringend een centrum en een doortastend onderzoek op te starten naar de oorzaak van deze pathologieën. Alsook eisen wij dat deze mensen in hun lijden erkend worden en een statuut in onze sociaal zekerheid krijgen, verbonden aan een recht op een vervangingsinkomen indien mensen niet kunnen werken. En niet dat er een politiek (die nu plaatsvindt) de zwaksten uitbuit en hen aan hun lot overlaat of hun overlaat aan de mantelzorg/geldzorg van de familie.

De regering moet zijn verantwoordelijkheid nemen voor alle mensen die het even niet aankunnen door chronische ziekten zodat ze niet heel hun leven op de pechstrook blijven staan. Want zelfs meer en meer jongeren worden ook getroffen. Zij zijn de toekomst van morgen, en ook die van u.
Betaal een bezoek naar de psycholoog grotendeels terug.

Jong Groen wilt het taboe rond psychisch welzijn en psychische problemen doorbreken. We willen graag dat mensen meer praten over hun #kopzorgen, en liefst ook met professionals.

Echter kan een bezoek naar de psycholoog gemakkelijk 50 euro per uur kosten. Als je er 1 keer per week naartoe gaat, kost dat zo’n 2500 euro per jaar. Tot voor kort kreeg je daar helemaal niets van terug betaald. Sinds 2018 krijg je wel een deel terug. Het gaat namelijk om maximum 120 euro per jaar, ofwel maximum 10 euro per sessie en maximum 1 keer per maand. Dat is minder dan 5% van het totaal bedrag.

Jong Groen pleit daarom om bezoeken naar de psycholoog grotendeels terug te laten betalen. Het is belangrijk om het taboe rond naar de psycholoog gaan te doorbreken en dat zo laagdrempelig mogelijk te maken.
Erken eenzaamheid

Eenzaamheid moet erkend worden als een maatschappelijk probleem. Als we aan eenzaamheid denken, denken we vaak direct aan weduwes en weduwenaren, maar ook onder jongeren en mensen van middelbare leeftijd mag dit probleem echt niet onderschat worden.

Relaties zijn op enkele decennia tijd erg onzeker geworden, mensen erg carrièregericht. Een steeds groter aantal mensen valt uit de boot: ze hebben brute pech gehad, de eigen hoge verwachtingen op het werk of in een relatie niet gehaald. We moeten de strijd tegen een overdreven individualistische samenleving waarin iedereen vooral voor zichzelf werkt en leeft aangaan en elementen plaatsen die terug verenigen.
- Steden horen nieuwe vormen van samenwonen te faciliteren: in het huidige model leven gescheiden ouders vaak elk in een villa op de buiten, de weduwe/weduwnaar van de generatie ouder ook nog eens in een derde villa, de kinderen zijn op kot of wonen ondertussen ergens anders in de stad. Dit model kan beter naar ruimtegebruik en naar samenleven: laten we inzetten op cohousing projecten in de steden waar jong en oud elkaar vinden en bijstaan. Net als de huisvestingsmogelijkheden loopt ook de structuur van de belastingen achter: er hoeft geen gezinshoofd te zijn bij cohousing, en geen lagere uitkeringen omdat de overheden er op rekenen dat je huisgenoten je wel opvangen.
- Er mag meer geïnvesteerd worden vanuit de gemeenschap in verenigingsleven, bewustwording is van groot belang: op de werkvloer, in het publieke leven, bij je thuis.
  Ook de cultuursector kan een rol spelen in de aanpak van eenzaamheid.
- Er wordt specifiek aandacht besteed aan kwetsbare groepen.

Overzicht van alle standpunten van Jong Groen per thema:

armoedebestrijding en leefomstandigheden deMOcratie en staatsstructuur europa en internationale politiek gender en diversiteit ENergie Lokaal MIgratie milieu en klimaat onderwijs, jeugd en vrijetijdsbesteding voedselsystemen welzijn en samenleven werk en economie mobiliteit interne richtlijnen

Check hier de standpuntenbundel met alle standpunten van Jong Groen.
(pdf,laatste update open forum oktober 2021)

Word 'standpuntenliefhebber' bij Jong Groen

Als standpuntenliefhebber werk je mee aan het opstellen van nieuwe standpunten die ter goedkeuring worden voorgesteld aan leden. Je denkt mee na over wat we doen met de huidige standpunten of over hoe we leden meer kunnen betrekken bij het stemmen van onze standpunten via e-democracy. Je bent ook zeker welkom als je mee wil werken aan de voorbereiding van ons congres of gewoon heel wat wil opsteken over Jong Groen standpunten.

Check hier de vrijwilligersvacature en ... doe mee!

Contact

Kilian Vandenhirtz

bestuurslid Basisdemocratie & Standpuntenbepaling
[email protected]

Paola Travella

covoorzitster Jong Groen (perscontact)
[email protected]