Nog steeds krijgt niet iedere asielzoeker ’s nachts toegang tot een bed. Laat staan tot veilige, warme opvang overdag. De temperaturen zijn momenteel hoger dan in de maand december, dus lijkt deze problematiek minder urgent maar dat is allerminst zo. Asielzoekers die een asielaanvraag indienen hebben recht op bed, bad en brood. Zolang we daar niet aan tegemoet komen, schendt België de mensenrechten. Dit werd al meerdere malen vastgesteld door de Rechtbank van Eerste Aanleg van Brussel. Ondertussen is een eerste slachtoffer gevallen in het kraakpand in Brussel. Dit gebeurde niet zomaar, want we weten al lang dat er te veel mensen wonen binnen een te kleine capaciteit. We weten al lang dat er verschillende ziekten zich aan het verspreiden zijn. We weten dat er zonder voldoende ondersteuning conflicten ontstaan. Ondertussen zijn de spanningen zodanig hoog dat het Rode Kruis niet meer durft tussenkomen uit eigen veiligheid. Moeten we niet te allen tijde vermijden dat de situatie in het kraakpand en elders niet nog verder uitmondt met meer slachtoffers tot gevolg?

Wij vinden dat er op dit moment te weinig structurele oplossingen zijn. De asielprocedure moet efficiënter verlopen zodat vluchtelingen binnen de zes maanden weten waar ze aan toe zijn. Ook structureel meer personeel en een systeem waarbij mensen hun plaats in de wachtrij voor hun asielaanvraag niet kwijtspelen zijn er nog niet. Mensen op de vlucht zijn op zoek naar een menswaardig bestaan. Tot onze grote verbazing neemt de Belgische overheid haar verantwoordelijkheid nog steeds niet voor de volle honderd procent op om werk te maken van een volwaardig humaan beleid.

Waarom is het zo moeilijk om structureel plaatsen bij te creëren?

Eerst en vooral blijkt migratie een moeilijk en polariserend thema te zijn. Wij willen laten weten aan onze politieke partijen dat mensen helpen hen niet minder populair zal maken, integendeel. De gemiddelde Belg en Vlaming willen niet dat kinderen de nacht doorbrengen op straat. Politici moeten zorgen voor alle mensen die leven op hun grondgebied, ook voor de mensen die in de rij van het Klein Kasteeltje staan.

Daarnaast heeft Fedasil niet enkel te weinig slagkracht om voldoende personeel aan te nemen, ze vinden ook onvoldoende mensen om de bestaande vacatures in te vullen. De jobs van sociaal werkers en andere sociale profielen die deze crisis zouden kunnen verzachten, is onhoudbaar. Er valt ontzettend veel personeel uit. Deze sociale beroepen moeten opnieuw gewaardeerd worden: een eerlijk loon, meer mensen, meer appreciatie. Daarnaast moet er een degelijk asielbeleid komen waarin beslissingen binnen de zes maanden gebeuren, waarin er voldoende plaats is, waarin er tijd en ruimte is voor menselijkheid en warmte zodat sociaal werkers opnieuw met plezier kunnen werken.

De oplossingen vanuit ons, jongeren

We willen meer doen dan enkel het wanbeleid aanklagen en de vinger wijzen naar de politiek om deze crisis op te lossen. We willen, als jonge en geëngageerde studenten en burgers, ook bijdragen aan een oplossing. Samen bijdragen aan maatschappelijke uitdagingen is leerzaam en maakt ons bewust van de uitdagingen in onze samenleving. Het geeft een enorme toegevoegde waarde aan een studieloopbaan, en aan de lessen waarin een docent of professor vooraan in de aula uitlegt wat het belang is van maatschappelijke participatie als toekomstig leerkracht, sociaal werker, pedagoog, sociaal agoog etc.

Tijdens de coronacrisis werd zo bijvoorbeeld de waarde van studenten verpleegkunde eindelijk ingezien, en ook zij zullen ongetwijfeld aangeven wat voor leerrijke ervaring die periode zal zijn geweest, hoe moeilijk soms ook. Zij werden echter betaald ingezet om te helpen, want dat verdienden deze studenten ook. De coronacrisis heeft gezorgd voor een eerste stap in de richting van het opwaarderen van het beroep van verpleegkundige en het aanzien van student-verpleegkundigen. Nu is het tijd om ook andere sociale beroepen en studenten in opleiding op te waarderen, zoals die van sociaal werker, jeugdwerker en organisatoren van noodopvang, en in te zien welke waardevolle bijdrage zij kunnen leveren in maatschappelijke crisissen als deze.

De vraag blijft enerzijds om structureel dit personeelstekort op te lossen met meer middelen en het herwaarderen van de sociale beroepen, maar anderzijds willen wij, de jeugd, dus ook helpen. Geef studenten daarom de kans om te kiezen voor een stage waarin ze kunnen bijspringen in deze opvangcrisis, om zo uit de praktijk te leren, ter verrijking van hun vakken en taken. Stimuleer zoveel mogelijk deze stageplekken, in samenwerking met Fedasil, Vluchtelingenwerk Vlaanderen en andere middenveldorganisaties. Ongetwijfeld ontwikkelen ze op die manier snel, diepgaand en veel competenties. En ondertussen krijgen wij de kans om levens te redden en de samenleving van vandaag te ondersteunen. Studenten die zich willen inzetten, moeten daarvoor de tijd en studiepunten krijgen én beloond worden!

Hoe kan ik helpen?

Ben jij een gemotiveerde student die wil laten weten dat die de handen uit de mouwen wil steken? Teken dan deze petitie! Zo laten we zien met hoeveel we zijn en weten middenveldorganisaties je te vinden!

Ik wil helpen! Studenten en de opvangcrisis - Petities.com

Wil je je hoger onderwijsinstelling overhalen om dit maatschappelijke engagement op te nemen? Ben je een hoger onderwijsinstelling en kan je je vinden in deze oproep van de jeugd? Stuur dan een mailtje naar [email protected] en blijf op de hoogte. Zo komt er binnenkort een brainstorm aan voor opleidingen en studenten, met Vluchtelingenwerk Vlaanderen en Odiseehogeschool over hoe dit op jouw hogeschool in zijn werk zou kunnen gaan.

Vlaamse Vereniging Voor Studenten

Vluchtelingenwerk Vlaanderen

Algemene Studentenraad AP Hogeschool

Algemene Studentenraad Odisee

Tanja Nuelant – Directeur Cluster Sociaal-agogisch Werk Odisee

Kilian Vandenhirtz – Covoorzitter Jong Groen

Laura Schuyesmans – Covoorzitter Jong Groen

Thibaut Duthois – Studenten- en scholierenverantwoordelijke Jong Groen

Oskar Seuntjens – Voorzitter Jong Socialisten