De allereerste moslim die openlijk homo is. Met deze titel gaf Abdellah Bijat wat extra kleur aan de Mister Gay Vlaanderen verkiezing dit jaar, waar hij als tweede eindigde. Zelf was hij niet zo tevreden met die titel, aangezien hij zeker niet de eerste moslim is die openlijk naar buiten komt als homoseksueel. Het gaf hem echter wel een platform. Het begon met nationale belangstelling in de kranten. Allemaal wilden ze weten hoe het mogelijk is dat je zowel moslim bent en homoseksueel tegelijk. Hij werd ook gevraagd bij Nederlandse talkshows om er zijn verhaal te doen. Volgens hem zijn het de jongeren die ontketent moeten worden. Ze moeten meer de mogelijkheid krijgen om hun eigen beslissingen te maken en zichzelf te zijn.

Je hebt net je examens van de eerste bachelor sociaal werk afgerond. Waarom heb je gekozen om sociaal werk te studeren?

“Ik help mensen graag. Vooral jongeren wil ik mee ondersteunen in hun ontwikkeling en hun zelfredzaamheid. Ik droom ervan om later personal life coach te worden. Ik zie al te vaak dat mensen aankloppen bij het OCMW met hun problemen. Spijtig genoeg zit het OCMW zo vast in hun systeem dat er niet wordt geluisterd naar de persoon die de hulp vraagt.

Als een personal life coach vertrekt men vanuit de wensen van de persoon die hulp vraagt en probeert die niet in een van de hokjes van het systeem te passen. Het is elke keer een persoonlijke aanpak. In Nederland is het fenomeen van de personal life coach al veel bekender.”

Over Nederland gesproken… Je was laatst ook te gast bij de Nederlandse talkshow ‘De Nieuwe Maan’, die zich richt naar de Marokkaanse Nederlander. Waarom zijn wij in België niet zo divers op tv?

“In Nederland gaan ze veel beter om met diversiteit dan in België. Op dit moment focust de politiek in ons land zich te veel op het bestrijden van terreurorganisaties. Hiermee alleen gaan we er niet geraken. Het wordt dringend tijd dat we het gevoel van diversiteit bij de jongeren aanwakkeren. Ons land moet durven aanvaarden dat we een superdiverse samenleving zijn.”

Op dit moment stel ik vaak vast dat er een ondervertegenwoordiging is van moslims binnen de politiek. Hoe komt dit?

“Dat is waar. Ik denk dat het grotendeels komt door ons geloof. In de islam zijn er verschillende ‘wetten’. Deze wetten zijn niet zo verschillend van die van ons land. Het is net omdat veel moslims overtuigd zijn van deze wetten, dat ze het niet juist zouden vinden om zelf als wetgever te gaan optreden.”

Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we meer in contact komen met moslimjongeren?

“Op dit moment merk ik dat veel organisaties activiteiten organiseren die enkel hun eigen ‘cultuurgroep’ aanspreken. Het wordt tijd dat we meer en meer nadenken om activiteiten te organiseren waar iedereen, van welke cultuur ook, zich thuis kan voelen.

Ook in de politiek moet men hier actiever mee bezig zijn. Het feit dat jongeren ongeïnteresseerd zijn in de politiek, is omdat ze er geen voeling mee hebben. Ze stellen zich steeds de vraag: ‘Wat heb ik hier nu mee te maken?’ De politiek zou veel meer bezig moeten zijn met de mensen en zou hun moeten tonen wat ze voor hen kan betekenen.

Er zou veel meer ruimte moeten gemaakt worden om naar de mensen te luisteren. Als ik kijk naar debatten en talkshows op tv, zie ik vaak dat het publiek achteraan stil staat te kijken, als een deel van het decor. Het zou toch superinteressant zijn als we die mee betrekken in het debat? Je kunt ook via sociale media de mensen betrekken in de discussies.”

Maar wat doe je dan met al de ‘haters’. De mensen die enkel maar negatieve reacties geven?

“Hoe meer media-aandacht ik kreeg, hoe meer ik zulke reacties ook tegenkwam op sociale media. Daar moet je gewoon niet op reageren. We moeten daar ook niet omheen proberen te fietsen, we moeten daar net beter mee leren omgaan. Op die manier zien we dat er soms nog heel wat werk aan de winkel is. Wat je ook vaak ziet is dat andere mensen daar dan net tegenin willen gaan en het opnemen voor de goede zaak. Dat is ook mooi om te zien.”

Ik zag je tijdens de Gay Pride staan op de wagen van Mister Gay Vlaanderen. Het was een heel ‘belegerde’ Pride geworden. Was je niet bang voor negatieve reacties?

“Nee, ik was zeker niet bang. Ik vond het goed dat we ons niet lieten overweldigen door angst voor een mogelijke aanslag. Het werk van de politie om alles veilig te laten verlopen was ook super. Het is ook net daarvoor dat de Pride er is. Het is niet enkel om de LGBT-rechten (Lesbian Gay Bisexual Transgender n.v.d.r.) te vieren en te verdedigen, maar ook om te laten zien dat we fier zijn op onze vrije samenleving! Het is belangrijk dat we blijven doorgaan met onze manier van leven en niet toegeven aan de angst.”

In een van je vorige interviews, las ik dat je wilde verhuizen omdat je je niet meer veilig voelde in je buurt in Gent. Hoe komt dat?

“Ik woon in de Brugse Poort. Vroeger was het een toffe buurt, zonder veel problemen. Het is pas sinds de aanslagen van Parijs dat de sfeer grimmiger is geworden en er meer wantrouwen heerst. Ik heb nooit zelf problemen gehad, maar sinds ik meer in de media kom, mijd ik de buurt liever. De terreur die we de laatste tijd meemaken zorgt voor meer verdeling binnen de moslimgemeenschappen overal ter wereld. Dat is ook wat IS wil.”

Hoe kunnen we er volgens jou voor zorgen dat we uit deze negatieve spiraal geraken?

“We moeten de islam gewoon meer integreren in onze westerse cultuur. De media blijft maar focussen op de terreur van Islamitische Staat. Op die manier blijft de islam in een slecht daglicht staan. Mensen kennen de islam enkel van terreur. Wordt het niet eens tijd dat ook in bekende tv-series moslims meedoen, waar er ook wordt getoond hoe zij hun geloof beleven? Zo kunnen mensen op een positieve manier in contact gebracht worden met de islam.

Het is ook aan de geleerden en aan de imams om bij de moslims de Koran juist te verkondigen. Als ze blijven preken op dezelfde manier als honderd jaar geleden, zullen ze nooit verdraagzaamheid en tolerantie kunnen bereiken in de samenleving.

Het beste voorbeeld was het beruchte interview in ‘De Afspraak’. Daar zat een van de bekendste imams van het land te pleiten dat het zijn doel was om meer verdraagzaamheid in de eigen samenleving en daarbuiten te verspreiden. Maar dan gaat hij keihard in de mist door niet te willen antwoorden op de vraag of hij het aanvaardbaar zou vinden als zijn kind homo was. Door op deze vraag niet te kunnen antwoorden geef je een subtiele hint naar de moslimgemeenschap om geen homo’s toe te laten of te accepteren. Dit was heel fout en het maakte mij heel boos op dat moment. Het is hier dat de regering tegen moet optreden. Ze moeten meer controleren wat er in de moskeeën gebeurt en gezegd wordt. Ook moeten ze moslimopleidingen voorzien waar we imams in ons eigen land kunnen opleiden in plaats van ze vanuit het buitenland te laten overkomen.”

Ligt daar de sleutel volgens jou: opleiding en controle van imams?

“En het onderwijs is zeker niet te vergeten! De godsdienstlessen worden meer en meer lessen levensbeschouwing. Het is ook goed dat jongeren zichzelf daar kunnen ontdekken. Ik heb zelf nooit islamleer gevolgd, enkel in de lagere school. Het is pas later dat ik zelf de Koran ontdekt heb. Ik heb mezelf een islamitische opvoeding gegeven en ben verliefd geworden op mijn geloof, het is een houvast voor mij.”

Wat wil je later nog bereiken of betekenen in het leven?

“Graag zou ik een organisatie willen oprichten waar ik vormingen kan organiseren op scholen om jongeren te helpen met hun zelfacceptatie. Jongeren moeten vanaf het begin de mogelijkheid krijgen om gezien te worden en te kunnen zijn wie ze willen zijn. Soms zie ik dat scholen snel labels op kinderen plakken, bijvoorbeeld als het gaat over afstuderen. Een kind zou zelf moeten kunnen kiezen wat het wil doen. Ook al lukt het niet vanaf de eerste keer, ze hebben de ervaring dan tenminste gehad.

Jongeren leren dan ook om zelf verantwoordelijkheid op te nemen. Als het dan eventjes misgaat, moeten ze daar ook de gevolgen van leren dragen. Het is belangrijk dat ze ook leren omgaan met de risico’s die bepaalde keuzes met zich meebrengen. Die zelfacceptatie is echt noodzakelijk. Het lijkt mij belangrijk om jongeren aan te geven wat de realiteit is en welke kansen ze kunnen benutten.”

Auteur: Dries De Smet