Minister Schauvliege pakt eindelijk een van de kernproblemen van Vlaanderen aan, het ruimtelijk wanordebeleid. De minister noemt de 'verpaarding' van het platteland, waarbij rijke gezinnen een boerderij en bijhorende grond opkopen om een villa neer te poten met bijhorende paardenstal, de “grootste bedreiging” voor het platteland. Jong Groen is het met haar eens en formuleert enkele constructieve voorstellen om dit fenomeen tegen te gaan.

Net als de minister en haar entourage komen we tot de vaststelling dat de Vlaamse landbouw bedreigd wordt door de verpaarding van onze landbouwgronden: steeds meer gronden worden opgekocht door Vlaamse gezinnen om er aan hobbykweek te doen.  Het staat iedere burger uiteraard vrij om zijn of haar hobby’s ten volle te beleven, maar dit doet de prijs van landbouwgrond voor onze boeren stijgen waardoor het voor opstartende jonge boeren stilaan onmogelijk wordt om nog een stuk grond te bemachtigen.

De oplossing die minister Schauvliege aanreikt is simpel: laten we de subsidies verhogen en zo het kapitaal zelf voorzien. Of anders gezegd: de minister stelt voor om de overheid geld te laten betalen om gronden te gebruiken voor het doel dat de overheid in het achterhoofd heeft. Dat is voor ons een beetje kafkaiaans.

Nochtans ligt het probleem eerder in het feit dat het exploiteren van landbouwgronden niet rechtstreeks gelinkt is aan landbouwactiviteiten. Men kan er weliswaar geen villawijk opbouwen, maar verder zijn er weinig belemmeringen. Bovendien zijn er weinig garanties dat landbouwgrond ook geschikt blijft om landbouw op te doen. In tegenstelling tot professionele landbouwers zijn particulieren vaak niet gebonden aan een mestactieplan of aangifte. Een globaal bodembeleid dat gelinkt is aan het werkelijke doel van de bodem en de globale bodemgezondheid dringt zich hier op. Als het Vlaamse landbouwbeleid werkelijk gericht is op voedselzekerheid, dan kan men daar verandering in brengen.

Laat ons afstappen van het idee dat kapitaal de enige vereiste is bij het verwerven van landbouwgronden. Toon ambitie en begin bij jezelf: verkoop als overheid (momenteel heeft de Vlaamse overheid nog zo’n 16 000 percelen landbouwgrond in het bezit) enkel landbouwgrond aan actoren met een maatschappelijk nut. Coöperatieven zoals De Landgenoten, die expliciet garanderen dat ze aan duurzame en blijvende landbouw doen op deze gronden moeten voorrang krijgen. Zo garandeer je dat deze grond ten dienste blijft staan van de gemeenschap en kan je opstartende/doorstartende boeren ondersteunen in de uitbouw van een duurzaam landbouwbedrijf.

Ook de pachtwetgeving houdt onvoldoende rekening met het uiteindelijke gebruik van de gronden op zich. Geef voorrang aan landbouwers bij het pachten van landbouwgronden, en versterk zo de toekomst van onze Vlaamse landbouw. Tegelijkertijd moeten we ons bezinnen over het herbestemmen van landbouwgronden. Als er vandaag grond nodig is voor industrie of woonuitbreiding, dan kijkt men enkel naar de landbouw. Analoog aan de natuurcompensatie voor natuurgebieden (die in Vlaanderen ook in de verdrukking zijn) durven wij pleiten voor landbouwcompensatie, om onze voedselzekerheid blijvend te garanderen.

Het gebrek aan landbouwgronden, de verpaarding van Vlaanderen en de teloorgang van het platteland kunnen we tegengaan, de sleutel van dit alles ligt bij u, Minister Schauvliege. Toon ambitie en laat ons samenwerken, in een coalition of the willing, aan een duurzame visie op landbouw in Vlaanderen die ten dienste staat van onze boeren. Want boeren verdienen beter.