20 jul 2017

Tijd voor een ommezwaai, Francken

Karrewiet pakte op donderdag 15 juni uit met Ali. Ali is een jongen uit het zesde leerjaar, op de vlucht voor oorlog. Dagelijks is hij twee uur en een half onderweg naar school en twee uur en een half terug naar huis. Vijf uur met bus en trein omdat hij een maand voor het einde van het schooljaar moest verhuizen van Merchtem naar Geraardsbergen.

Het is feest op het kabinet van Francken. Myria, het federaal migratiecentrum, kondigde in haar nieuw jaarrapport aan dat er 60% minder asielaanvragen werden ingediend in 2016 dan in 2015. Dat allemaal dankzij de EU-Turkije deal en de bijbehorende hotspots in Griekenland en Italië die werden ingericht. Reden tot feest dus, zou u denken? Niets is minder waar. Want hoewel er minder mensen aankomen in ons Belgenland, wordt de Middellandse Zee een steeds groter massagraf. In 2015 en 2016 tesamen stierven bijna 9000 mensen. In de eerste drie maanden van dit jaar kwamen daar al 871 mensen bij. Daarnaast zitten vluchtelingen vast in de vluchtelingenkampen in Griekenland en Italië, dit vaak in mensonterende omstandigheden. Artsen zonder Grenzen trok in maart 2017 aan de alarmbel: de situatie in de hotspots is onhoudbaar. Er heerst een steeds groter onveiligheidsgevoel en ook de mentale conditie van de patiënten gaat erop achteruit. Niet onbegrijpbaar gezien de omstandigheden en de constante vrees voor gedwongen terugkeer naar Turkije. Een land dat zelfs door de Griekse beroepscommissies in het merendeel van de onontvankelijkheidsbeslissingen als niet veilig wordt geacht (hoofdstuk 4, jaarverslag Myria). Zij die dan toch nog in België geraken, botsen ook hier nog op veel obstakels: overvolle asielcentra, discriminatie op woon- en arbeidsmarkt, jongeren die zoals Ali, van hier naar daar moeten verhuizen, onvoldoende psychologische begeleiding,... En dan hebben we het nog niet over de gesloten centra die staatssecretaris Francken tegen eind dit jaar wil bouwen, waar ook gezinnen met kinderen kunnen opgesloten worden. Dit moet stoppen.

Ons land heeft op twee jaar tijd 26 000 vluchtelingen erkend. Als we massaal roepen dat de opvang in de regio moet plaatsvinden dan vergeten we dat dit al voor 95% van de vluchtelingen het geval is. Dat die regio dat maar moet aankunnen is niet fair. Dat we doen wat we kunnen, dat we overspoeld worden, is niet juist. We kunnen nog veel meer, zowel qua opvang als hulp bij aankomst. Meneer Francken, leest u even mee?

Laat ons samen zorgen voor transparante, veilige en legale toegangswegen, zodat de Middellandse Zee terug een zee kan zijn in plaats van een massagraf. Voer bijvoorbeeld een Green Card in voor economische vluchtelingen, erken mensen die op de vlucht zijn voor klimaatverandering en maak van humanitaire visa een recht. Werk ook samen met Europa: België is geen eiland en samen staan we sterk.

Ook hier kunnen we het beleid nog veel veranderen. Zet resoluut in op mystery calls en praktijktesten. In Gent tonen ze al dat het kan, tijd voor een Vlaamse variant. Ook onderwijs speelt een belangrijke rol voor mensen die hier aankomen. Stel bijvoorbeeld een gelijkaardig onderwijssysteem in als OKAN, maar dan voor volwassen nieuwkomers. Kinderen moéten hun schoolloopbaan kunnen afmaken in België. Tot slot, sluit de gesloten centra. Onschuldige mensen horen niet opgesloten te worden in een gevangenis. Niemand mag zomaar van zijn/haar grondrechten beroofd worden.

Staatssecretaris, tijd voor een ommezwaai van uw beleid. Tijd om mensen terug als mensen te behandelen en niet als dingen of pionnen. Zit u daar binnenkort even over samen met uw collega’s? Onze voorstellen liggen alvast klaar.

Reacties

Please check your e-mail for a link to activate your account.
#detoekomstisvanons