Sinds vorige week donderdagavond leven we in een nieuwe wereld. Een wereld waarin de leider van één van de machtigste landen zich niet langer bekommert om een gedeelde toekomst: die van onze aardbol. Maar nu de eerste verontwaardiging is gaan liggen na Donald Trumps beslissing om uit het klimaatakkoord te stappen, hoeven we hier in Vlaanderen niet bij de pakken te blijven zitten. In tegenstelling tot wat velen misschien denken, is een Vlaamse voortrekkersrol in de strijd tegen de klimaatopwarming geen druppel op een hete plaat. Niet alleen omdat elke druppel in die strijd telt, maar zo’n voortrekkersrol heel wat kansen biedt. Ecologisch, maar ook economisch en sociaal.

En er is goed nieuws. Eind november vorig jaar keurden alle democratische partijen in het Vlaams parlement een resolutie goed die de krijtlijnen uittekent voor een ambitieus klimaatbeleid. Een hele reeks concrete aanbevelingen vormen een bindende leidraad voor deze en volgende Vlaamse regeringen: gaande van ruimtelijke ordening tot mobiliteit, van wonen tot openbare gebouwen, van de landbouw en de visserij tot de transport-en energiesector. En niet onbelangrijk, hoe Vlaanderen dat allemaal kan financieren. Alle partijen stemden toen ook in met de oprichting van een bijzondere commissie die deze en komende Vlaamse beleidsmakers bijstaat om die doelstellingen te verwezenlijken en om nieuwe aanbevelingen te doen. Aanbevelingen om (1) Vlaanderen te laten evolueren naar een koolstofarme samenleving, (2) de uitstoot van broeikasgassen nog ingrijpender te reduceren en (3) de energie-efficiëntie te blijven verhogen. Aanbevelingen goed voor het klimaat, een propere leefomgeving en onze portemonnee.

De beslissing van Donald Trump mag Vlaanderen niet afleiden van deze koers. Zelfs niet als die foutief beweert dat de economie er alleen maar bij zal inboeten. Een versterkt en slim klimaatbeleid gaat immers perfect samen met economische groei en sociale ontwikkeling.

De impact van de Amerikaanse beslissing om uit het klimaatakkoord van Parijs te stappen, is groot. Samen met Nicaragua en Syrië zijn ze nu met zijn drieën. Nicaragua tekende niet omdat ze het akkoord niet voldoende vergaand vinden en Syrië is in een bloedige burgeroorlog verwikkeld. De VS neemt nu zijn plaats in in dat rijtje, als een ontkenner van de menselijke oorzaken van de klimaatverandering. Gelukkig zullen verschillende steden en staten zich wél houden aan de gemaakte afspraken. Maar dit moet Vlaanderen net aanzetten om resoluut door te gaan en zelfs meer te doen. Wij, jongerenvoorzitters, willen niet herinnerd worden als een generatie die zichzelf in slaap suste terwijl het klimaat om zeep gaat. Daarom kiezen ook wij resoluut voor een duurzame en ecologische samenleving.

Vandaag roepen we alle partijen in het Vlaams parlement op om een versnelling hoger te schakelen. De inspanningen die de VS niet zullen leveren, moeten wij in Vlaanderen, Europa en de rest van de wereld leveren. Daarom vragen we dat de Vlaamse regering de klimaatresolutie versneld uitvoert. Deze resolutie moet bindend worden deze en de volgende Vlaamse regeringen. Zo snel mogelijk moeten de bepalingen omgezet worden in decreten. Tevens vragen we de Vlaamse partijen onmiddellijk werk te maken van een concreet plan om Vlaanderen tegen 2050 volledig te laten draaien op hernieuwbare energie. Met een investeringsplan waarbij we verder kijken dan de waan van de dag en de langetermijneffecten, economisch, sociaal en ecologisch, mee in rekening brengen. Investeren in hernieuwbare energie zal jobs opleveren, onze kenniseconomie doen groeien, en onze planeet echt vooruit helpen. Een studie van VITO, het Federaal Planbureau en studiebureau ICEDD toont aan dat dit geen utopie is, dat het kan. En dat het tot 60.000 jobs kan opleveren. Maar dan mogen we niet meer talmen: we moeten nu investeren.

Tot slot vragen we onze regeringen om ook Europees en wereldwijd te blijven ijveren voor verdere stappen. Het klimaatakkoord van Parijs is een eerste etappe. We zullen nog heel wat ambitieuzer moeten zijn om de klimaatopwarming te stoppen. Verdere internationale afspraken en inspanningen zijn noodzakelijk, liefst mét medewerking van grote internationale vervuilers.

Over partijgrenzen heen, in samenwerking met onze universiteiten en hogescholen, met de bedrijfswereld en het middenveld moeten we dit moment aangrijpen. Dit kantelpunt mogen we absoluut niet laten passeren. Doen we dat wel, dan zetten we ons op de lijn van egoïsten die hun eigen rotzooi weigeren op te ruimen. Laat ons de desastreuze beslissing van President Trump ombuigen in een positieve samenwerking met zoveel mogelijk partners om de opwarming van onze planeet, van Pittsburgh tot Parijs te stoppen.

Belinda Torres Leclercq en Stefanie De Bock, co-voorzitters Jong Groen
Sammy Mahdi, voorzitter Jong CD&V
Tomas Roggeman, voorzitter Jong N-VA
Aaron Ooms, voorzitter Jongsocialisten