Dagelijks komen jongeren in contact met onderwijs, openbaar vervoer, jeugdwerk, sport, enz. Al die domeinen maken jongeren en burgers tot wie ze zijn. Onze samenleving investeert dan ook, terecht, zwaar in die domeinen. Toch stellen we vast dat beleidsmakers vandaag veelal boven de hoofden van een belangrijk deel van die jonge burgers beslissen. Niemand stelt zich de vraag of jongeren vanaf 16 jaar al dan niet recht hebben op een stem. Waarom?
Over 16- en 17-jarigen wordt steevast beweerd dat ze nog niet klaar zijn om te stemmen. Maar aan de andere kant van de leeftijdspiramide worden nooit vraagtekens geplaatst. Zou het kunnen zijn dat sommige klassieke partijen bang zijn om hun trouw kiesvee te verliezen? Wie durft er jongeren als onnozel beschouwen en beweren dat ze geen goede en gefundeerde politieke keuzes kunnen maken?
Jongeren van 16 nemen in onze samenleving heel wat verantwoordelijkheden op. Van leider bij de jeugdbeweging, jeugdcoach bij de lokale voetbalclub, vrijwilliger in het plaatselijke jeugdhuis tot volwaardige jobstudent en professionele babysit.
Voor laatstejaarsleerlingen doen veel middelbare scholen een inspanning om meer duiding te geven over de werking van onze democratie. De live debatten met politici op school zijn vaak diegene die het langst bij blijven. Waarom worden het vierde en vijfde jaar daar nu niet bij betrokken? Dat is een gemiste kans. Als scholen ook openstaan voor vragen rond democratie en participatie van 16- en 17-jarigen, bieden we die jongeren een onschatbare ervaring waarmee ze zich ook op latere leeftijd sterker zullen voelen in het stemhokje. Jongeren vroeger de kans geven om deel uit te maken van de democratie is een uitgelezen kans om op latere leeftijd de interesse voor politiek te verhogen.
Jongvolwassenen verwijten niet voldoende in onze maatschappij te staan, hen geen stemrecht bieden, maar hen ondertussen wel om de oren slaan met GAS-boetes is alles behalve rechtlijnig. Jongeren verdienen geen stereotiepe behandeling, maar een stem, zodat ook zij mee kunnen beslissen over de toekomst van hun gemeente, regio, land en werelddeel.
Als 16- en 17-jarigen ook kiezerspotentieel zouden zijn, zou de politieke reflex om met hen rekening te houden tijdens de campagne en bij de standpuntbehandeling veel groter zijn. Dat kan alleen maar tot gevolg hebben dat er bewuster over hen wordt nagedacht en dat ook zij op een positieve manier deel kunnen uitmaken van onze samenleving.
Stemrecht voor 16-jarigen is de eerste stap, de eerste stap in de richting van een gezondere democratie. Waar wachten we nog op?
